choć nie wiedział wówczas, z kim ma do czynienia. Gdy

DrŜała. Objął ją.
- Rozumiem. Wie pani dokąd?
- Nie powinnam była ci ufać. Nie
Jake roześmiał się i rzekł:
Gloria cofnęła się. Słowa matki dotknęły ją do żywego. Naraz przypomniała sobie dzieciństwo i wpatrzone w nią oczy Hope, za każdym razem, kiedy się budziła.
- Tak, milordzie.
- Zadzwoń do wydziału - rzucił Santos. - Sprowadź tu jakiegoś psychiatrę. Gdzie ona jest? - zapytał, kiedy Jackson poszedł wykonać polecenie.
Gdy piosenka dobiegła końca, w pokoju zapanowało milczenie,
Pamiętała równieŜ, jak jej matka narzekała na ojca Marka, który zatrudniał ją
- Willow jest na górze - pani Caird poinformowała dzieci,
wytwarzali. I zapragnęła z całej mocy poznać smak jego pocałunku.
współpracy. Jej wymiary? Czy temu zboczeńcowi nie
sposób? Czyżby wiedziała, jak bardzo jej pożąda?
grążonej w lekturze. - Czy mogłabyś zawrócić siostrę, zanim

Jackson zadzwonił do niego, gdy tylko wrócił do wydziału. Twierdził, iż wszystko wskazuje na to, że sklepikarz jest zabójcą. W sklepie i mieszkaniu znaleźli mnóstwo podejrzanych rzeczy: krzyżyki i wycinki z gazet na temat Śnieżynki. Nawet zdjęcia kilku ofiar.
- Nie wiem.- odpowiedziała tak samo cichym głosem.
- To poczekaj z tym do jutra. Jestem juŜ zmęczony i...
Skinęli głowami. Usiadła i bez zbędnych wstępów opowiedziała im całą historię. Kiedy skończyła, Jackson odchylił się w swoim krześle i gwizdnął przez zęby.
W tej chwili Clemency wydało się, że świat się dla niej zatrzymał. Wszystko zamarło i stanął czas. Jedyne, co istniało, to twarz o ostrych rysach i ciemnych oczach oraz ręka trzymająca jej dłoń. Lysander także się w nią wpatrywał.
- Gra? - zapytał.
- Możliwe - odparła kobieta po namyśle. - Jednak nie widzę powodu, abyś od razu podawała mu swój adres. Możesz poprosić, by pisał do ciebie na numer skrzynki pocztowej albo zamieścił następne ogłoszenie.
zapewniła.
przy okazji w uzaleŜnienie nie tylko od kawy.
Jak mnie pan ocenia w skali od jednego do dziesięciu?
wątpliwość wersji matki, w końcu pochodzę z zamożnej rodziny, ale...
Trzymając synka za rękę, Willow podniosła się. I natychmiast
gdy spotykał się z tobą, mówił mamie, że idzie do mnie z wizytą
- Równie ciężko jest ludziom na wsi - ciągnął żywo markiz, jakby sprawiała mu ulgę rozmowa z kimś współ-czującym. - Nie wiem, czy miała pani okazję przejść się po okolicy; niektóre obejścia są w opłakanym stanie.
tymczasem nakarmię Mikeya.